Η πρώτη μου «ζωντανή» επαφή με την Ηρώ Σαΐα ήταν σε μια εμφάνισή της στο Παλλάς με τον Σταύρο Ξαρχάκο. Είδα ένα αερικό, ντυμένο με ένα καταπληκτικό κόκκινο φόρεμα και άκουσα μια φωνή που κι αυτή μόνο σε αερικό θα ταίριαζε. Ήταν ένα τραγούδι που το έχει σημαδέψει η Φλέρυ Νταντωνάκη. Ένα τραγούδι που, για να το πει άλλη, ή αφελής είναι ή ικανή να το σημαδέψει κι αυτή με το δικό της τρόπο. Το αερικό το σημάδεψε.
Στη συνέχεια η επαφή προχώρησε και είδα ότι δεν είναι απλώς μια αιθέρια ύπαρξη με την ανάλογη φωνή. Είναι ένα κορίτσι μέσα σε όλα και μονίμως στον αγώνα. Ε, πώς να μην το εκτιμήσω; Πάει καιρός από τότε κι όλο λέμε να βρεθούμε κι όλο δε βρισκόμαστε. Η συνέντευξη ήταν η αφορμή. Και η συνάντηση τα είχε όλα. Τα σχετικά μιας συνεντεύξεως, γαρνιρισμένα από τα «δικά μας», από θέματα κοριτσίστικα, από σχόλια και χαλαρή κουβέντα, μέχρι επίσκεψη σε έκθεση.
«Με όλα αυτά τα τρεχάματα, μου έλειψε το να βγω να ασχοληθώ με εμένα, να ντυθώ, να στολιστώ, να βγω, να πάω για καφέ και να χαζογελάσω», μου λέει για να μου βάλει στη συνέχεια όλα τα τρεχάματα στη σειρά: Σπουδές, σπουδές και ξανά σπουδές και μέσα σ’ αυτές η προσπάθεια να στήσει μόνη της μια καριέρα, η οποία ξεκίνησε με το που πάτησε το πόδι της στην Αθήνα, όπου πρωτοήρθε για σπουδές. Ο πατέρας της ήθελε να γίνει γιατρός, αυτή είχε ήδη ξεκινήσει μαθήματα στο ωδείο. Ξεκίνησε στα 18 της για την Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει βοηθός οδοντιατρείου αλλά στο δρόμο, κάτι της άλλαξε το πρόγραμμα.
Ερχόμενη να γραφτώ στη σχολή στην Αθήνα, άκουσα στο γουόκμαν στον τότε Μελωδία, ενώ συγχρόνως είχα διαβάσει στο τότε Δίφωνο ότι ο Σταμάτης Κραουνάκης ξεκινάει σεμινάρια ερμηνείας τραγουδιού στο χοροθέατρο της Σοφίας Σπυράτου. Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο, πήγα στο καρτοτηλέφωνο του ΚΤΕΛ και δήλωσα συμμετοχή. Μετά φτιάξαμε και την ομάδα και έμεινα. Οι σπουδές οι άλλες τελείωσαν και έμειναν εκεί που τελείωσαν. Ταυτόχρονα ξεκίνησα και το πανεπιστήμιο. Θα ήθελα να ξεκινήσω και πιάνο ή κιθάρα για να μπορώ να παίζω καθώς τραγουδάω. Δύο επαγγέλματα έχω ζηλέψει. Τις μπαλαρίνες και τους πιανίστες. Έχω κάνει λίγο χορό και θεωρώ ότι θα μπορούσα να το κάνω, αν ξεκινούσα στη σωστή ηλικία.
Σπούδασε ελληνικό πολιτισμό, τελείωσε και τη δραματική, ενώ παράλληλα την παρακολουθούσαμε να ασχολείται με το τραγούδι. Στο οποίο, όπως λέει, ήρθε η ώρα να προσηλωθεί.
Θεωρώ ότι ήδη αξιοποιούνται όσα πήρα από τη δραματική. Αυτή τη στιγμή δεν επιδιώκω να ασχοληθώ με το θέατρο, αλλά στο μέλλον δεν το αποκλείω. Είναι η πρώτη χρονιά που προσηλώθηκα στο τραγούδι. Από την πρώτη χρονιά που ξεκίνησα με τον Κραουνάκη, όλο και κάτι άλλο είχα. Σπουδές, συχνές πρόβες, συνεργασίες για να βιοποριστώ. Φέτος κοίταξα εμένα ως άτομο, χωρίς να ανήκω σε κάποια ομάδα, και έκανα το δίσκο μου. Τον έτρεξα με πολύ προσωπικό χρόνο και κόπο. Όλα πέρασαν απ’ τα χέρια μου και αυτό είχε κόπο αρκετό, αλλά και αποτελέσματα. Είμαι ευχαριστημένη από τη χρονιά που πέρασε. Υπάρχουν συνάδελφοι που κάνουν καριέρα και έχουν μεγαλύτερη αναγνώριση αλλά ξεκίνησαν πριν από μένα. Εγώ στην ουσία, ξεκίνησα να χτίζω την καριέρα μου πριν από 4 χρόνια. Μέχρι τότε είχα συμμετοχές μόνο. Και ο πρώτος μου δίσκος, η γυναίκα τριαντάφυλλο, ήταν επανεκτελέσεις και ζωντανή ηχογράφηση. Έκανα το ντεμπούτο μου με κάτι που με ικανοποίησε πάρα πολύ γιατί ήταν δική μου επιλογή και το θεωρώ κάτι ιδιαίτερο και ως δίσκο και ως παράσταση. Γι’ αυτό και θα επαναληφθεί στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, για δύο επετειακές παραστάσεις τον Οκτώβρη.
Εγώ έχω ήδη κουραστεί με το πρόγραμμά της. Σπουδές, δίσκος, προβολή, εμφανίσεις, προγραμματισμοί για μελλοντικές εμφανίσεις. Και μόνη. Το αερικό έχει πάρει φωτιά, αλλά δεν το βάζει κάτω.
Είναι καλό να έχεις από πίσω ανθρώπους που οργανώνουν πράγματα για σένα. Εγώ στην ουσία ξεκίνησα φέτος. Και πάει καλά. Αν και δεν μπορώ να πω ότι εμφανίστηκα πολύ με τραγούδια του δίσκου μου. Πριν από το αφιέρωμα στον Τσιτσάνη έκανα κάποιες εμφανίσεις, συνεντεύξεις για το cd και ακόμη έχω δρόμο. Για ό,τι έκανα, χρειάστηκε να δαπανήσω αρκετό χρόνο και ενέργεια. Αυτό είναι και καλό. Είμαι πλέον πιο υποψιασμένη και ικανή από το να γράψω ένα δελτίο τύπου μέχρι το να στήσω κάτι μόνη μου. Το καλύτερο βέβαια για τον καλλιτέχνη είναι να μην έχει άλλη ευθύνη και έγνοια, παρά μόνο να βγει να τραγουδήσει. Δεν είμαι από αυτές τις περιπτώσεις. Είχα όμως και το Νεοκλή Νεοφυτίδη και τον Άρη Βλάχο που ήταν πολύ καλοί συνεργάτες.
Ωραία, βγήκε ο δίσκος, πάει καλά, και τώρα, τι; Δε σκοπεύει να αναζητήσει κάτι για τη συνέχεια; Δεν την αγχώνει ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να παρουσιάσει και κάτι καινούργιο; Δε βάζει χρονοδιαγράμματα, θα μου απαντήσει. Δουλεύει πάνω σ’ αυτό που έχει και αφήνει το επόμενο να έρθει μόνο του. Και πόσο σημαντικό είναι το cd για έναν καλλιτέχνη, όπως είναι σήμερα τα πράγματα στη δισκογραφία;
Πάντα είναι καλό να έχεις δικά σου τραγούδια. Τώρα το πώς θα τα επικοινωνήσεις, αν θα είναι με το cd ή με το ίντερνετ είναι και θέμα του καλλιτέχνη. Εγώ αγαπώ το cd όπως αγαπώ και το βιβλίο. Στο ίντερνετ τα συμπιεσμένα δεν έχουν καμία σχέση με την ποιότητα του δίσκου. Παρ’ όλα αυτά είναι ένα μέσον για να επικοινωνήσουμε τη δουλειά μας. Κάποιος που βγάζει ένα cd σήμερα δεν περιμένει και τις τρελές πωλήσεις. Δεν υπάρχουν καν δισκοπωλεία. Αλλάζουν τα πράγματα, αλλά πάντα θα υπάρχει μία μικρή μερίδα ανθρώπων που θα επιλέγουν το καλύτερο.
Με τον Ξαρχάκο τη βλέπουμε χρόνια τώρα. Πόσο μόνιμη είναι αυτή η συνεργασία και πώς προέκυψε;
Ξεκίνησε αρχικά με την ορχήστρα. Ήμουν με το Λουκιανό Κηλαηδόνη, όπου με σύστησε ο Δώρος Δημοσθένους. Από κει με έμαθε η ορχήστρα και στη συνέχεια ο Ξαρχάκος με πήρε σε συναυλίες στην Κύπρο, όπου έγινε η πρώτη γνωριμία. Είπα τα κομμάτια όπως ήθελε, θέλω να πιστεύω, και γι’ αυτό συνεχίστηκε η συνεργασία, έστω με κάποιες διακοπές. Τώρα ξεκινάμε με το Ζαχαρία Καρούνη και υπό τη διεύθυνση του Σταύρου Ξαρχάκου σε ένα πρόγραμμα με τραγούδια του Ξαρχάκου. Κι όποτε βρίσκω χρόνο κι έχω αποθέματα ενέργειας, παίρνω το Νεοκλή και κάποιους μουσικούς και πάμε όπου μπορώ και παρουσιάζω τα τραγούδια μου. Είναι μια μεγάλη περιοδεία, με έναρξη 16 Ιουνίου στο θέατρο βράχων, έχουν ήδη προγραμματιστεί 30 εμφανίσεις και προστίθενται κι άλλες.
Πρόγραμμα γεμάτο. Ο κόσμος ανταποκρίνεται; Πώς βλέπει τα πράγματα στην εποχή της κρίσης;
Τώρα ο άλλος αναγκάζεται να επιλέξει. Είναι καλό αυτό. Φέτος χάρηκα που πήρε παράταση αυτό που κάναμε. Δείχνει ότι ο κόσμος θέλει. Παρ’ όλα αυτά, επειδή μιλάμε για ένα μεγάλο μαγαζί και δύο τεράστια ονόματα, υπάρχουν και νέοι καλλιτέχνες που δυσκολεύονται πολύ, χωρίς να υστερούν σε καλλιτεχνική αξία. Πρέπει να έχεις κάτι να προτείνεις, να έχεις μια στρατηγική και βέβαια ταλέντο. Αλλά σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ταλέντο και δεν τους έχει ανακαλύψει κανείς. Δεν πρέπει να περιμένει κανείς να έρθει κάποιος να τον ανακαλύψει. Για μένα πέραν του ταλέντου, σημαντικό πράγμα είναι και η νοημοσύνη. Μία ωραία φωνή μπορεί να πάει μέχρι το περίπτερο ή μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου. Πάντα κάποιος θα ξεχωρίσει. Αυτές είναι οι εξαιρέσεις. Πρέπει να έχεις να προτείνεις, να έχεις τη δυνατότητα να κάνεις επιλογές. Έχει τύχει να πάω σε εταιρεία και να σηκώνω τηλέφωνα, για να μην πάω να δουλέψω σε κάτι που δε με εκφράζει. Τι προτείνεις και τι θα μείνει από σένα στο τέλος. Βρες τι είσαι, τι είναι αυτό που προτείνεις και πάλεψέ το. Εγώ το παλεύω από τα 18 μου.
Αυτά για το χώρο. Και ποια πιστεύει πως είναι η λύση στα δύσκολα; Η ίδια επηρεάζεται από την κρίση;
Περνάμε δύσκολα, αλλά να φύγεις από δω και να πας πού; Όχι πως δε θα μου άρεσε να είχα την ευχέρεια να φύγω για ένα διάστημα και να ζήσω στο Παρίσι ή στο Λονδίνο, έτσι για να ζήσω άλλα πράγματα, για την περιπέτεια. Από την άλλη μου αρέσει τόσο πολύ το σπίτι μου. Έβαλα κάτι κουρτίνες και γίνεται ένα κίτρινο φως το πρωί, βλέπω απ’ έξω τα λουλούδια και λέω πού θα φύγω και πού θα το βρω αυτό; Πού θα βρω τον κολλητό μου από δίπλα που έρχεται και πίνουμε τον καφέ μας το πρωί ή το ποτό μας το βράδυ; Πού αλλού θα ζήσω πολυτέλειες τέτοιου τύπου; Εμένα με έχει σώσει το γεγονός ότι δεν έχω καταλάβει την κρίση γιατί ποτέ δεν υπερέβαλα. Μόνο επειδή μου αρέσει το καλό το ντύσιμο, παίρνω καμιά φορά κανένα καλό ρούχο. Αυτές ήταν οι μικρές μου υπερβολές που τις έκανα όταν είχα χρήματα. Δεν υπερέβαλα και δε δημιούργησα καταναλωτικές υποχρεώσεις. Έτσι μπορώ να κάνω επιλογές στη δουλειά μου.
Πώς της φαίνονται οι εκπομπές που βλέπουμε καλλιτέχνες να χορεύουν, να μιμούνται και να διαγωνίζονται στην τηλεόραση; Θα δοκίμαζε να κάνει κάτι σε τέτοιες εκπομπές;
Δε με ενδιαφέρει να κάνω κάτι ή να μιμηθώ κάποιον άλλον. Να κάνεις κάτι που θα είσαι ο εαυτό σου. Δεν ξέρω τι μπορεί να προσφέρει στον καλλιτέχνη αυτό, πέρα από αναγνωρισιμότητα. Εγώ γενικώς θεωρώ ότι δεν κάνω οτιδήποτε για να την έχω. Θέλω κι εγώ την αναγνωρισιμότητα, θέλω να είμαι στα πράγματα, αλλά λέω και όχι. Έχει σημασία το πώς και για τι θέλεις να σε μάθουν. Πιέστηκα πρόσφατα να πάω σε εκπομπή και θεωρώ ότι δεν τραγούδησα όπως μπορώ να τραγουδήσω. Για να πάω σε μια εκπομπή θέλω να γίνεται με κάποια δεδομένα. Να κάνω την πρόβα μου όπως πρέπει, να έχω βρει το τραγούδι. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί κι ό,τι του πάει. Για να κάνω κάτι πρέπει να μου πάει και να μου αρέσει. Αλλιώς δεν το κάνω καλά.
Ξέρω καλά ότι είναι ένα κορίτσι της πόλης. Αλλά τη ρωτάω για να μου τα πει και για τις ανάγκες της συνέντευξης.
Λατρεύω την πόλη. Μου αρέσει η ίδια η πόλη, όχι μόνο να βγαίνω με τους φίλους μου και να κάνουμε πράγματα. Κάνω όλα αυτά τα ωραία που κάνουν οι περισσότεροι. Δεν ξενυχτάω ιδιαίτερα. Μόνο λόγω δουλειάς. Μ’ αρέσει να βγαίνω για ποτό, για φαγητό, ο ποδαρόδρομος. Κατεβαίνω συχνά από το σπίτι μου στους Αμπελόκηπους και να πηγαίνω στο κέντρο. Βγαίνω μέχρι τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου ή παίρνω τον κολλητό μου και πάμε Καισαριανή. Τα Εξάρχεια, η Πλάκα, γενικώς μου αρέσει η Αθήνα. Έζησα όλα τα συνειδητοποιημένα χρόνια της ζωής μου εδώ και αισθάνομαι πως αυτό είναι το σπίτι μου. Και τώρα, όπου και να πάω, δεν μπορώ να μείνω πάνω από πέντε μέρες. Θέλω να γυρίσω στην Αθήνα. Μου αρέσει η Αθήνα το Δεκαπενταύγουστο που είναι ο πιο μαγικός τόπος. Στους δρόμους βέβαια βρίζω, όταν οδηγώ. Θεωρώ ότι είμαι πολύ καλή οδηγός, προσέχω, δεν είμαι κότα, αλλά εκνευρίζομαι. Με ενοχλεί η βρομιά και η αγένεια. Που δε σέβονται και δεν αγαπούν τον τόπο τους.
Και τι την κάνει να ξεφεύγει από αυτήν την αγένεια; Τι είναι αυτό που διώχνει τον εκνευρισμό; Κι αυτό το ξέρω κι αν δεν το ήξερα θα το υποψιαζόμουν, αλλά είπαμε, για τις ανάγκες της συνέντευξης.
Μ’ αρέσει το σπίτι μου. Ακόμη κι όταν κάθομαι μόνη μου. Κάθομαι συχνά και σκέφτομαι πόσο πολύ μου αρέσει. Λέω, πως αν ποτέ μου παντρευτώ, δεν θα το αφήσω, για να επιστρέφω σ’ αυτό όποτε το έχω ανάγκη και θέλω τον δικό μου, προσωπικό μου χώρο, το καταφύγιό μου. Έχω πάρα πολύ ωραία βεράντα γύρω γύρω από το σπίτι. Δεν είναι μεγάλο. Ενώ είναι μέσα στο κέντρο είναι ήσυχο, είναι ψηλά και δε φτάνει ο θόρυβος. Έχω πολλά φυτά, ένα πράσινο μπαλκόνι. Αφιερώνω χρόνο όσο μπορώ και το απολαμβάνω. Τώρα που άνοιξε ο καιρός είμαι συνέχεια στο μπαλκόνι. Μόνο εκεί ησυχάζω, μόνο εκεί δουλεύω, μόνο εκεί μου έρχονται ιδέες.
Ειδικά αυτό με τα φυτά το ζήλεψα πραγματικά. Δε γλιτώνει. Θα της κάνω καμιά αρμένικη βίζιτα κάνα βράδυ για να μυρίζω τα δύο νυχτολούλουδά της. Το βάζω στο πρόγραμμα, μέχρι τις 16 Ιουνίου που ξεκινάνε οι εμφανίσεις της.
Ο καινούργιος δίσκος της Ηρώς Σαΐα με τίτλο Λευκό Χαρτί, κυκλοφορεί από την Phonograph και μέσα στην εβδομάδα θα κυκλοφορήσει το νέο της videoclip.
Συνέντευξη που πετάχτηκε (χωρίς να είναι για πέταμα) στο living in the city
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου